یه زمانی تو یه سرزمین پرنعمت مردمی زندگی میکردن که از روی خوشی و نعمت سرمست ومغرور بودن و انسانیت یادشون رفته بود سرانجام اون سرزمین رو قحطی فرا میگیره مردم از ترس مردن توی خونه هاشون پنجره ای میزنن که به خونه هم راه داشته باشه و همه چیز رو باهم قسمت میکردن خلاصه آدما خیلی با هم مهربون و همدل شده بودن وقتی آدما نسبت به هم رحم داشته باشن خدا هم بهشون رحم میکنه و اون سرزمین دوباره آباد شد و پرنعمت؛انسانیتمون درست بشه و دوباره خدا رو به یاد بیاریم مشکلاتمون خود به خود حل میشن؛دوستای عزیزم فرقی نمیکنه روزه هستین یا نه دلای همتون پاکه و این ماه ماه رحمت واسه ظهور مولامون بیشتر و خالص تر دعا کنیم از ته دل از خدا ظهورشو بخوایم انشاالله که دست خالی برنمیگردیم؛اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان