تمام گیانگم ایلام اگر هرزه وه قربانت(جان من اگر ارزشی داشته باشد فدای تو میکنم ایلام)


هناسم کم و قربان نلاته گرم شیرانت(نفسم را فدای صدای غرش شیرانت میکنم)

تو مرز تر له ایرانی تو کنگای کرده مالانی(تو مرز دیگری از ایران هستی که جایگاه مردمان کرد هستی)

تو خوت خوتر ده کل زانی که گیانم ها نوای گیانت(تو خودت از همه بهتر میدانی که من پیش مرگ تو هستم)

شراوی زلف داریلت که شورو دوگ وهاریلت(شاخ وبرگ درختانت که در فصل بهار مثل زلف زیبارویی سرازیر میشود)

ده وینی صوفیان رقصن ده بزم نرمه وارانت(درهنگام باریدن نم نم باران مثل صوفیان به رقص در میایند)

شلم او یار سربرزه که بین روژ او شو مرزه(شلم کوهی در ایلام که خورشید از آنجا طلوع میکند.آن یار سر بلند که مرزی بین روز وشب است)

هروژان لیسک گرم خور وه نازو کیگ وه مهمانت(هرروز اشعه گرم خورشید را با ناز مهمان تو میکند)

فدای بام گچانت بام که سر برزو گل آژینه(فدای بلندای کوه گچان بشوم که سر برز و پر از گل است)

ده سر یالو مگر بینم قلارنگ تا وه سیوانت(از بلندای آن میتوانم کوه قلارن و سیوان را نظاره کنم)

جوانیله که پر پر بون او پر گرتن ورو شادی(جوانهای که مثل گل پرپر شدند وبه سوی بهشت پرواز کردند)