کفشهایم را میپوشم و قدم میزنم

من زنده ام و زندگی ارزش رفتن دارد

آنقدر میرم تا صدای پاشنه هایم گوش ناامیدی را کـر کند

خوب میدانم که گاه کفشها

پاهایم را میزند .میفشارد و به درد می آورد

اما من همچنان خواهم رفت

زیرا زندگی ارزش لنگ لنگان رفتن را دارد

ماندن در کار نیست

گذشته های دردناک را رها میکنم و به آینده نامعلوم نمی اندیشم

ولی این را میدانم

گذشته با آینده یکسان نیست

زندگی نه ماندن است نه رسیدن

زندگی به سادگی رفتن است

به همین راحتی

زندگی چقدر اسان است

زندگی ارزش لنگ لنگان رفتن را دارد .