اسم خودم را بزرگ گذاشته ولی خودم را که نمیتوانم گول بزنم هنوز هم افکارم کودکانه است... دوست دارم بزرگ شوم اما گاهی درک دنیای ادم بزرگ ها انقدر سخت میشود که پشیمان میشوم و سعی میکنم همان افکار کودکانه خود را حفظ کنم درک دنیای سرتاسر خوبی کودکان برای ان ها سخت است همان طور که انها برای ما... دنیای بی شیله و پیله و پراز راستی که در ان همیشه خورشید مهربانی و معصومیتبخ های بدی و دروغ را ذوب میکند رنگین کمان اسمانشان همیشه هفت رنگ با قی میماند نه مثل دنیای سیاه و سفید و ظاهر بینانه ادم بزرگ ها! این دو زمانی چنین ازهم فاصله گرفتند که ادم ها وقتی عقلشان کمی رشد کردو بالغ شد فکر میکنند رفتار های درست قبلی اشتباه و رفتار های اشتباه خود را به عنوان درست میپذیرند...رفتار های کودکان شاید سادگی به همراه داشته باشد ولی سادگی جزوی از همان اخلاق است مانند رنگین کمان هفت رنگ!این روزها بزرگتر ها را درک نمیکنم چنان در خودبینی و چشمو همچشمی غرق شده اند که بهترین غریق نجات از پسشان بر نمیاید هر کسی با رفتار کودکانه بببینند او را مورد تمسخر قرار میدهند و این روزها ای کاش ادم بزرگ ها واقعا بزرگ بودند