میخوام یه اعتراف سخت بکنم...
خیلی سخت...
خداااااااااااااا منو ببخش....
میخوام اعتراف کنم که اگه الان برادرم اینجور با بغض ایستاده جلوی آینه و سیب گلوش متورم شده و
اشک توی چشمای خوشگل آبیش(لامصب آبیه ها...آبی...) حلقه زده و مطمئنه که دیگه درست نمیشه..
اینکه الان ابروهای داداشم جفت نیست!!!!!
تقصیر منه...آره من صادقانه اعتراف میکنم تقصیر منه...

واسه اینه که من به جای آدرس اون آرایشگاه توپه که داداش دوستم ازش راضی بود...
آدرس یه آرایشگاه مزخرفو دادم...
مدیونید اگه فک کنید به خاطر این بود که کصافط ابروهاش تو عید از من خوشگل تر شده بود...
همچین خواهر دلسوزی داره داداش من...
اصن دمم گرم چه معنی میده ابروهای یه پسر قشنگ تر از مال من باشه...
بعله...
*****به سلامتی باباهای عزیز که با همون ابروهای نامرتبشون بازم دل مامانامونو بردن...*****