اعتراف میکنم یکی از خاطراتی که هر وقت به یادش می افتم به موقعیت الانم (دبیرستان فرزانگان)وعقلم شک می کنم ایه که وقتی که منو دختر خاله گرامم اول راهنمایی بودیم اونا توی یه خونه مستاجر بودن که حیاتش خیلی بزرگ بود تقریبا 130متر.
یه روز من و اون تو خونه تنها بودیم حوصله امون هم سر رفته بود تصمیم گرفتیم یه کاری کنیم چه کار؟
حیاط رو تقسیم بر دو کردیم و دوتایی شروع کردیم به نظافت نه با آب نه با جارو نه ...
هم با آب هم با جارو هم با تاید . یعنی کل حیاطو برف زدیم جارو کردیم و آب گرفتیم.
قیافه مامانم و خاله ام از دیدن جعبه های خالی پودر های لباسشویی *_*