زن که باشي همه ديوانگي هاي عالم را بلدي؛



ميتواني زير لب ترانه بخواني و آشپزي کني...



ميتواني جلوي آينه موهايت را شانه کني و حس کني نگاهش را..



ميتواني ساعتها به اميد گره خوردن شالش دور گردنش ببافي



و در هر رج بوسه بکاري براي روزهاي مبادا که کنارش نيستي...



زن که باشي بايد صبور باشي،



مدارا کني ،



و با همه ي بغضت لبخند بزني...



زن که باشي...هزار بار هم که بگويد:دوستت دارد!!!



بازهم خواهي بپرسي:دوستم داري؟؟؟



و ته دلت هميشه خواهد لرزيد...